Het concept van 'medicinale woudbaden' is al eeuwen gekend, vooral in Japan, China en Korea.
Japanners noemen het Shinrin-yoku en het is voor hen zelfs zo belangrijk dat in 1982 het door de overheid officieel erkend werd als een relaxatie- en stress management therapie.
Shinrin-yoku in 't kort is een korte, trage wandeling door een bos of park waarbij je toelaat dat de flora en fauna je lichaam en geest ontspannen.

Iedereen weet dat tijd doorbrengen in de natuur wonderen doet voor je welzijn en gezondheid. Maar ook als we eruit trekken in de natuur kunnen we ons niet ontdoen van onze diepe menselijke drang om er een competitie van te maken: we joggen kilometers lang, sleuren een rugzak mee, maken er met z'n allen een gezellige uitstap van en tateren er dan maar de hele tijd op los.
Maar woudbaden of Shinrin-yoku is wel ietjes anders en zoals veel Japanse concepten moeilijker te omschrijven door te zeggen wat het is, dan wel door te zeggen wat het niet is.
Je wandelt door de natuur maar het is geen natuur- of kruidenwandeling; je zet je zintuigen open voor ervaring maar je focust ze niet op een bepaald onderwerp; je blijft sereen en reflecteert maar het is niet echt een meditatie; je bent actief bezig maar het is geen power walk...

Heb je behoefte om je hektisch bestaan even los te laten, je te herbronnen, creativiteit te herontdekken, je lichamelijk en geestelijk terug op te laden... dan is Shinrin-yoku iets voor jou om te ontdekken.

Volledig artikel

Misschien ken je dit klassiek verhaal: tijdens de korte dagen van de winter verslapt je engagement om te sporten.
Lage temperaturen, guur weer, weinig daglicht… excuses die je in het voorjaar en zomer niet meer kunt aanbrengen.

De vernieuwde kracht van de lente en de warmte van de zomer moet ook jou inspireren om er terug volop tegenaan te gaan.
En er is geen betere plek om te sporten dan in de vrije natuur, want als je even je ogen opentrekt, zul je merken dat de wereld eigenlijk één grote, plezante gym is.

We geven je graag onze beste tips mee!

Volledig artikel

Ons lichaam wordt dagelijks geconfronteerd met afvalstoffen en toxines maar het verwerken ervan is voor een gezond lichaam geen echt probleem; hiervoor heeft het een eigen opruimdienst, o.a. de lever en nieren.
Echter, zelfs in optimale omstandigheden worden nooit alle afvalstoffen voldoende verwerkt en blijft er steeds een deel achter zodat wij met onnodige ballast blijven rondlopen.  Deze concentraties van afvalstoffen, zogenaamde slakken of slakkendepots, zetten zich vast in ons vet- en bindweefsel.

Onze moderne levenswijze van overdadige voeding met teveel vlees, vet en suiker in combinatie met alcohol, roken, stress en te weinig lichaamsbeweging veroorzaken echter een versnelde ophoping van slakken.

Wanneer er teveel afvalstoffen in ons lichaam opgeslagen zijn, kunnen er in eerste fase allerlei ongemakken en blokkades ontstaan zoals vermoeidheid, lusteloosheid, veelvuldig wederkerende verkoudheden, menstruatieklachten, pijnlijke gewrichten en spieren.
Men voelt zich futloos, de huid ziet er ongezond uit en op de lange duur kunnen door deze slakkendepots ook ernstigere, chronische kwalen ontstaan.
Voor onze algemene gezondheid is het daarom van groot belang om regelmatig te ontslakken, i.e. de opgehoopte afvalstoffen uit het lichaam te verwijderen.

Volledig artikel

Kinderen weten het instinctief: klei is zalig om in te woelen!

Klei wordt al eeuwen over heel de wereld gebruikt voor medische doeleinden, inwendig bv. als voedingssupplement om bepaalde mineralen aan te vullen of uitwendig o.a. als wondverzorging en tegen parasieten.

Hoewel niet 100% antiseptisch, klei neutraliseert bacteriologische activiteit en doodt in sommige gevallen ook bepaalde bacteriën.
Al 100 jaar geleden kwam de Duitse onderzoeker Prof. Dr. med. Julius Stumpf tot de conclusie dat (witte) klei cholera kon genezen. Met de komst van antibiotica in de jaren 1930 werd klei in een vergeethoekje gestopt.

Echter, daar meer en meer bacteriën antibiotica-resistent worden (MRSA en PRSA) komt onderzoek naar de eigenschappen van klei terug op gang.
Recent wetenschappelijk onderzoek van o.a. Lynda Williams toont aan dat klei inderdaad ingezet kan worden tegen bacteriën.
Bacteriën geabsorbeerd in klei kunnen zich trager of niet vermenigvuldigen en worden op die manier onschadelijk gemaakt en afgevoerd. Waar chemische middelen vaak blindelings goed en kwaad uitroeien, doet groene klei veel meer namelijk: herstelstoffen aanvoeren, schadelijke stoffen en afval afvoeren en de totale genezing stimuleren. Door aan klei bepaalde - liefst natuurlijke - stoffen toe te voegen, bijvoorbeeld essentiële oliën,tincturen van planten of therapeutisch badzout, kan men de kiemdodende werking van klei verder aanvullen.

Volledig artikel

We weten dat slapen belangrijk moet zijn voor ons want we brengen ongeveer 1/3 van ons leven slapend door.

Maar slecht slapen, onrustig slapen tot regelrechte slapeloosheid, het is een kwaal die vele mensen de dag vandaag treft... maar dit hoeft zo niet te zijn: we geven je graag 10 tips mee om slecht slapen te vermijden. Volledig artikel

Vrolijke, gezonde voeten hebben niets dan voordelen:
je voelt je minder vermoeid, je voelt je behaaglijker, je bloedcirculatie wordt bevorderd, je hebt minder stress, je immuunsysteem wordt wakker geschud, je slaapt beter, je hebt minder gewrichtsklachten (knieën, heup, rug, nek)… kortom je voelt je als een koning te rijk als je voeten gelukkig zijn.

We geven je hier graag onze 5 beste tips om je voeten in tip top conditie te houden...

Volledig artikel

In haar boek "Gezondheid uit de apotheek van God" schrijft Maria Treben dat de Zweedse arts Dr. Samst het kruidenelixer in zijn huidige vorm heeft beschreven en toegepast. Het oude recept werd na zijn overlijden bij zijn notities gevonden, hij gebruikte het zelf elke dag. Dr. Samst stierf na een noodlottig ongeval tijdens het paardrijden, hij was toen 104 jaar oud.
Hoewel het in eerste instantie lijkt of het hier gaat om een oud Zweeds kruiden recept wijst onderzoek uit dat de oorsprong van dit middel moet worden gezocht in de gebieden rond de Middellandse Zee uit een tijd ver voor onze jaartelling.

Ten tijden van de Romeinse keizers werd een gelijkaardige drank genaamd "Theriak" alom gebruikt als ontgiftingsmiddel (detoxicum) en stond het algemeen bekend dat een lepel van dit middel na een overdadige maaltijd snel verlichting kon brengen. Aangenomen mag worden dat zowel de Griekse als Romeinse geleerden moeten hebben geput uit de ervaringen van hun Egyptische voorgangers aangezien in Egypte een dergelijk ontgiftingsmiddel reeds lang werd toegepast.

Volledig artikel

Het dagelijks spoelen van de neus en neusholten met een isotone zoutoplossing is een eenvoudige gewoonte die onze bovenste luchtwegen in topconditie houden.

Al in de oudheid kende men in onze contreien het nut van het opsnuiven van zout water ter verlichting van o.a. verkoudheid, griep, hoofdpijn en oorpijn; helaas is dit gebruik in onze moderne tijd uit de mode gevallen.

In Ayurveda en yoga tradities zijn neusspoelingen wel een verankerd onderdeel van de dagelijkse hygiëne gebleven.
Gekend als Jala Neti (Jala = water en Neti = reinigen) wordt dit gebruik in het Verre Oosten al eeuwen toegepast om neus, keel en oren te reinigen en gezond te houden.
Jala Neti is in bv. India dan ook zo gewoon als tandenpoetsen.

Volledig artikel

Vuur is voor de mens van primair belang, i.e. zonder vuur functioneren wij zeer beperkt of zelfs helemaal niet.
Vuur is nodig voor een groot aantal praktische zaken zoals warmte, voedselbereiding, communicatie (signalisatie), het maken van werktuigen (o.a. het uitharden / vervormen van hout, smeden van ijzer)… Daarnaast is vuur een sociaal bindmiddel; een kampvuur noopt nu eenmaal tot samenhorigheid en het is de plaats bij uitstek om verhalen, ervaringen uit te wisselen of om comfort te vinden bij gure dagen.

Wie vuur kon maken, bezat ook een zekere macht; het was namelijk een natuurelement dat men bedwong.
De belangrijkheid van vuur en de meesterschap erover uit zich ook in diverse spirituele rituelen zoals: het branden van kaarsen, de vreugdevuren die men op bepaalde feestdagen laat branden, het gebruik van wierook (de opstijgende rook als spirituele brug tussen het aardse en het hemelse), de vuurproeven om de dapperheid van krijgers te testen…

Ondanks de impact van vuur op onze culturele ontwikkeling is de moderne mens niet meer in staat om zonder hulp van hedendaagse technologie zelf vuur te maken.
In dit artikel bespreken wij twee, historisch authentische, technieken, namelijk:
- Vuurboog
- Vuursteen en staal

Beide technieken stellen ons in staat om met “primitieve” middelen vuur te maken.

Volledig artikel

Thee is na water de meest genuttigde drank op de wereld.
In tegenstelling tot de populaire notie dat zwarte en groene thee verschillende planten zijn, komen ze eigenlijk van een en dezelfde plant, m.n. Camellia sinensis.

Het verschil tussen groene en zwarte thee wordt bekomen door de verschillende productieprocessen.
Bij groene thee wordt het blad meteen na het plukken kort gestoomd om het fermentatieproces te stoppen, en wordt daarna vaak gerold of gedraaid, gebroken of gemalen. Hierdoor behoudt groene thee de meest natuurlijke smaak van alle theesoorten.
Zwarte thee is het gefermenteerde blad van dezelfde plant. Na de pluk wordt het blad gekneusd en uitgespreid in de zon of gedroogd in een droger om er zuurstof aan toe te voegen. Daarna wordt het blad gestoomd en gedraaid, soms gebroken, soms gemalen.

Tussen groene en zwarte thee is er nog Oolong (ook wel eens Wu Long genoemd); deze thee wordt bekomen door de bladeren gedeeltelijk te laten oxideren alvorens te drogen en stomen (halfgefermenteerde bladeren).

Groene thee werd oorspronkelijk gecultiveerd door de Chinezen, eerst niet zo zeer als drank maar als medicijn! De Chinezen introduceerden groene thee bij Boeddhistische priesters, die het op hun beurt in de 8ste eeuw naar Japan brachten. Aanvankelijk werd het de aanbevolen drank bij de Japanse aristocratie en Samoerai, de traditionele Japanse krijgers; later werd het drinken van groene thee een wezenlijk onderdeel van de Japanse cultuur zoals het nu nog steeds is.

In het Japans heet thee 'cha' en in de volksmond spreekt van 'o-cha', wat 'eerbiedwaardige thee' betekent.
Met 'ocha' wordt expliciet de Japanse groene thee bedoeld; buitenlandse thee wordt 'kocha' genoemd.

Volledig artikel