Een kop is een kop zul je misschien denken maar als je echt wil genieten van kwaliteitsthee dan komt wel iets meer bij kijken... Een mooie exponent van het totaal genieten van groene thee vinden we, waar anders, in Japan.
In dit artikel focussen op één van de meest elementaire maar helaas vaak overkeken voorwerpen: de chawan of Japanse drinkkop.
Mede, of honingwijn, is waarschijnlijk één van de oudste alcoholische dranken, gekend bij diverse volkeren over heel de wereld.
Er werden verwijzingen naar het gebruik van mede gevonden in zeer oude teksten zoals de Veda (4.000 jaar oude geschriften uit India) en antieke Griekse literatuur, o.a. in de saga van Orfeus.
De Romeinse legers ontdekten dat mede bij de bewoners van Brittania (het huidige Verenigd Koningrijk) zeer gekend was.
Natuurlijk, meest tot de verbeelding sprekend is het populaire beeld van Vikingen die mede uit koehorens dronken.
Ook in onze contreien werd er volop mede gebrouwen maar over de jaren werd mede vervangen met bier.
De jongste jaren kent mede een heropleving, niet onterecht want mede is een heerlijke, veelzijdige drank die je op verschillende manieren kan genieten.
Alcohol drink je verstandig en met mate!
Thee is na water de meest genuttigde drank op de wereld.
In tegenstelling tot de populaire notie dat zwarte en groene thee verschillende planten zijn, komen ze eigenlijk van een en dezelfde plant, m.n. Camellia sinensis.
Het verschil tussen groene en zwarte thee wordt bekomen door de verschillende productieprocessen.
Bij groene thee wordt het blad meteen na het plukken kort gestoomd om het fermentatieproces te stoppen, en wordt daarna vaak gerold of gedraaid, gebroken of gemalen. Hierdoor behoudt groene thee de meest natuurlijke smaak van alle theesoorten.
Zwarte thee is het gefermenteerde blad van dezelfde plant. Na de pluk wordt het blad gekneusd en uitgespreid in de zon of gedroogd in een droger om er zuurstof aan toe te voegen. Daarna wordt het blad gestoomd en gedraaid, soms gebroken, soms gemalen.
Tussen groene en zwarte thee is er nog Oolong (ook wel eens Wu Long genoemd); deze thee wordt bekomen door de bladeren gedeeltelijk te laten oxideren alvorens te drogen en stomen (halfgefermenteerde bladeren).
Groene thee werd oorspronkelijk gecultiveerd door de Chinezen, eerst niet zo zeer als drank maar als medicijn! De Chinezen introduceerden groene thee bij Boeddhistische priesters, die het op hun beurt in de 8ste eeuw naar Japan brachten. Aanvankelijk werd het de aanbevolen drank bij de Japanse aristocratie en Samoerai, de traditionele Japanse krijgers; later werd het drinken van groene thee een wezenlijk onderdeel van de Japanse cultuur zoals het nu nog steeds is.
In het Japans heet thee 'cha' en in de volksmond spreekt van 'o-cha', wat 'eerbiedwaardige thee' betekent.
Met 'ocha' wordt expliciet de Japanse groene thee bedoeld; buitenlandse thee wordt 'kocha' genoemd.
Matcha is een bijzondere vorm van Japanse groene thee.
Het boogt op een lange en rijke geschiedenis: het is namelijk de thee die gedronken wordt tijdens 'Chanoyu', de oer-Japanse theeceremoniecultuur.
Van hoogwaardige sencha-theeplanten worden de theeblaadjes verpulverd en dit poeder wordt overgoten met heet water en geklopt met een speciale bamboe theekwast. Dit levert een ietwat dikke, schuimige thee op.
Hoewel het traditioneel een hoge, bijna onaantastbare status kende, krijgt matcha meer en meer aandacht van grote chefs die volop met matcha experimenteren en gaan gebruiken als grondstof voor diverse bereidingen.
Graag laten we jullie kennismaken met onze matcha, haar geschiedenis, gezondheidsvoordelen en bereidingswijzen...
